της Αναστασίας Λαμπροπούλου

Από την παραπάνω συγκριτική επισκόπηση της ισχύος του Συμφώνου Συμβίωσης σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, προκύπτει ότι το σχετικό ελληνικό νομοσχέδιο εισάγει μια καινοτομία, καθώς, σε αντίθεση με ό,τι ισχύει στα υπόλοιπα κράτη, ρυθμίζει αποκλειστικά σχέσεις ετερόφυλων ζευγαριών. Με εξαίρεση την Αγγλία, την Τσεχία και τη Φινλανδία, όπου το σύμφωνο συμβίωσης κανονίζει τις σχέσεις αποκλειστικά ομόφυλων ζευγαριών, όλα τα υπόλοιπα κράτη προβλέπουν τη δυνατότητα σύναψης συμφώνου συμβίωσης τόσο μεταξύ ομόφυλων όσο και ετερόφυλων. Στην Ισπανία μπορεί να μην ισχύει το σύμφωνο, αλλά η κυβέρνηση Θαπατέρο θεσμοθέτησε κατά την προηγούμενη θητεία της το γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών.

Σημαντικές αποκλίσεις παρουσιάζουν οι ρυθμίσεις που προβλέπει το σύμφωνο συμβίωσης σε σχέση με το γάμο σε διάφορες χώρες. Οι διαφορές αυτές εντοπίζονται σε θέματα όπως τα κληρονομικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση, το ζήτημα του κοινού ονόματος, η δυνατότητα μετανάστευσης αλλοδαπού συντρόφου, η δυνατότητα κατάθεσης κοινής φορολογικής δήλωσης κ.ά. Ενώ σε πολλές χώρες παρατηρούμε πλήρη εξίσωση του συμφώνου με το γάμο (σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμα και η λύση του γίνεται με δικαστική απόφαση), σε άλλες χώρες, όπως στην Ελλάδα, τα δικαιώματα που προβλέπει το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης είναι σαφώς περιορισμένα.

Ακανθώδες ζήτημα για πολλές χώρες αποτελεί και το ζήτημα της υιοθεσίας, καθώς μόνο στην Ολλανδία και την Ισπανία, στις οποίες έχει θεσπιστεί ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών, προβλέπεται το δικαίωμα κοινής υιοθεσίας. Στις υπόλοιπες χώρες, είτε απαγορεύεται ρητά τόσο για τα ομόφυλα όσο και για τα ετερόφυλα ζευγάρια που συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης, είτε προβλέπεται το δικαίωμα της κηδεμονίας του ενός στο παιδί του/ της συντρόφου του. Παρόλα αυτά, επειδή το ζήτημα της υιοθεσίας ή της κηδεμονίας τέκνου είναι σύνθετο και ρυθμίζεται από πολλές παραμέτρους, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι πληροφορίες που δίνονται στον πίνακα είναι ενδεικτικές και ισχύουν υπό προϋποθέσεις.